قرارداد گزینه ها چیست؟

قرارداد اختیارات توافقی است که به معامله گر حق خرید یا فروش دارایی را با قیمت از پیش تعیین شده ، چه قبل و چه در تاریخ معین می دهد. اگرچه به نظر می رسد شبیه قراردادهای آتی باشد ، معامله گرانی که قراردادهای اختیار خرید می کنند ، ملزم به تسویه حساب موقعیت های خود نیستند.

قراردادهای اختیار معاملات مشتقه ای هستند که می توانند براساس طیف وسیعی از دارایی های اساسی ، از جمله سهام و ارزهای رمزپایه شده ، پایه گذاری شوند . این قراردادها همچنین ممکن است از شاخص های مالی حاصل شود . به طور معمول ، قراردادهای اختیارات برای پوشش ریسک در موقعیت های موجود و معاملات سفته بازی استفاده می شود.

قراردادهای گزینه چگونه کار می کنند؟

دو نوع گزینه اصلی وجود دارد که با عنوان Put و Call شناخته می شوند. گزینه های تماس به صاحبان قرارداد حق خرید دارایی اساسی را می دهند ، در حالی که گزینه های فروش حق فروش را به آنها اعطا می کنند. به همین ترتیب ، معامله گران معمولاً هنگامی که انتظار دارند قیمت دارایی اصلی افزایش یابد ، تماس می گیرند و هنگامی که انتظار دارند قیمت کاهش یابد تماس می گیرند. آنها همچنین ممکن است از تماس ها استفاده کرده و امیدوار باشند که قیمت ها ثابت بمانند - یا حتی ترکیبی از دو نوع - شرط بندی به نفع یا مخالف نوسان بازار.

قرارداد اختیارات شامل حداقل چهار م componentsلفه است: اندازه ، تاریخ انقضا ، قیمت اعتصاب و حق بیمه. ابتدا اندازه سفارش به تعداد قراردادهایی که باید معامله شوند اشاره دارد. دوم ، تاریخ انقضا تاریخی است که پس از آن معامله گر دیگر نمی تواند از این گزینه استفاده کند. سوم ، قیمت اعتصاب قیمتی است که در آن دارایی خریداری یا فروخته می شود (در صورت تصمیم خریدار قرارداد برای استفاده از اختیار). سرانجام ، حق بیمه قیمت معاملات قرارداد اختیارات است. این مبلغی را نشان می دهد که یک سرمایه گذار برای بدست آوردن قدرت انتخاب باید بپردازد. بنابراین خریداران با توجه به ارزش حق بیمه ، که دائماً در حال تغییر است ، با نزدیک شدن تاریخ انقضا ، از نویسندگان (فروشندگان) قرارداد می گیرند.

اساساً اگر قیمت اعتصاب کمتر از قیمت بازار باشد ، معامله گر می تواند دارایی اساسی را با تخفیف خریداری کند و پس از درج حق بیمه در معادله ، ممکن است قرارداد را برای سودآوری انتخاب کنند. اما اگر قیمت اعتصاب بالاتر از قیمت بازار باشد ، دارنده دلیلی برای استفاده از اختیار ندارد و قرارداد بی فایده تلقی می شود. هنگامی که قرارداد اعمال نمی شود ، خریدار فقط حق بیمه پرداخت شده را هنگام ورود به موقعیت از دست می دهد.

توجه به این نکته مهم است که اگرچه خریداران می توانند بین ورزش یا عدم درخواست خود یکی را انتخاب کنند ، اما نویسندگان (فروشندگان) به تصمیم خریداران وابسته هستند. بنابراین اگر یک خریدار گزینه تماس تصمیم به انجام قرارداد خود بگیرد ، فروشنده موظف است دارایی اساسی را بفروشد. به همین ترتیب ، اگر معامله گر گزینه خرید را بخرد و تصمیم به استفاده از آن بگیرد ، فروشنده موظف است دارایی اساسی را از دارنده قرارداد خریداری کند. این بدان معنی است که نویسندگان بیشتر از خریداران در معرض خطرات هستند. در حالی که ضرر و زیان خریداران محدود به حق بیمه پرداختی برای قرارداد است ، نویسندگان بسته به قیمت بازار دارایی ها می توانند ضررهای بیشتری را متحمل شوند.

برخی از قراردادها به معامله گران این حق را می دهد که قبل از تاریخ انقضا در هر زمان از گزینه خود استفاده کنند. این قراردادها معمولاً به عنوان قراردادهای خیار آمریکایی شناخته می شوند. در مقابل ، قراردادهای گزینه های اروپایی فقط در تاریخ انقضا قابل اجرا است. البته لازم به ذکر است که این فرقه ها هیچ ارتباطی با موقعیت جغرافیایی آنها ندارند.

حق بیمه گزینه ها

ارزش حق بیمه تحت تأثیر عوامل مختلفی قرار دارد. برای ساده سازی ، ممکن است فرض کنیم که حق بیمه یک گزینه حداقل به چهار عنصر بستگی دارد: قیمت دارایی های اساسی ، قیمت اعتصاب ، زمان باقیمانده تا تاریخ انقضا و نوسانات بازار مربوطه (یا شاخص). این چهار م componentsلفه تأثیرات متفاوتی بر حق بیمه تماس و گزینه های قرار می دهند که در جدول زیر نشان داده شده است.

به طور طبیعی ، قیمت دارایی و قیمت اعتصابی بر حق بیمه تأثیر می گذارد و به روشی مخالف قرار می گیرد. در مقابل ، زمان کمتر معمولاً به معنای پایین آمدن قیمت حق بیمه برای هر دو نوع گزینه است. دلیل اصلی این امر این است که معامله گران احتمال بازگشت آن قراردادها به نفع خود را کمتر دارند. از طرف دیگر ، افزایش سطح نوسانات معمولاً باعث افزایش قیمت های حق بیمه می شود. به همین ترتیب ، حق بیمه قرارداد اختیاری نتیجه آن نیروها و سایر نیروها است که با هم ترکیب شده اند.

گزینه ها یونانیان

گزینه های یونانی ابزاری هستند که برای اندازه گیری برخی از عوامل متعددی که بر قیمت قرارداد تأثیر می گذارند طراحی شده اند. به طور خاص ، آنها مقادیر آماری هستند که برای اندازه گیری ریسک یک قرارداد خاص بر اساس متغیرهای مختلف زمینه ای استفاده می شوند. در زیر برخی از افراد اصلی یونانی و شرح مختصر آنچه اندازه گیری می کنند:

• Delta: اندازه گیری می کند که قیمت قرارداد اختیارات در رابطه با قیمت دارایی های اساسی چه مقدار تغییر می کند. به عنوان مثال ، یک دلتا 0.6 نشان می دهد که قیمت حق بیمه به ازای هر 1 دلار حرکت در قیمت دارایی ، 0.60 دلار حرکت می کند.

• گاما: میزان تغییر در دلتا را با گذشت زمان اندازه گیری می کند. بنابراین اگر دلتا از 0.6 به 0.45 تغییر کند ، گزینه های Gamma 0.15 خواهد بود.

• تتا: تغییر قیمت را در رابطه با کاهش یک روزه در زمان قرارداد اندازه گیری می کند. این نشان می دهد که با نزدیک شدن به انقضا قرارداد اختیارات ، انتظار می رود حق بیمه چقدر تغییر کند.

• وگا: میزان تغییر در قیمت قرارداد را در رابطه با تغییر 1٪ نوسان ضمنی دارایی اساسی اندازه گیری می کند. افزایش وگا به طور معمول نشان دهنده افزایش قیمت هر دو تماس و تماس است.

• Rho: تغییر قیمت مورد انتظار را در رابطه با نوسانات نرخ بهره اندازه گیری می کند. افزایش نرخ بهره به طور کلی باعث افزایش تماس و کاهش میزان قرار دادن می شود. به همین ترتیب ، ارزش Rho برای گزینه های تماس مثبت و برای گزینه های منفی منفی است.

موارد استفاده معمول

مصون سازی

قراردادهای اختیارات به عنوان ابزارهای تامینی به طور گسترده ای مورد استفاده قرار می گیرند. یک مثال بسیار اساسی از یک استراتژی مصون سازی این است که معامله گران گزینه های سهام موجود را خریداری کنند. اگر ارزش کلی در دارایی های اصلی آنها به دلیل کاهش قیمت از بین برود ، استفاده از گزینه خرید می تواند به آنها در کاهش ضرر کمک کند.

به عنوان مثال ، تصور کنید که آلیس به امید افزایش قیمت بازار 100 سهام از 50 دلار را خریداری کرد. با این حال ، برای جلوگیری از احتمال سقوط قیمت سهام ، او تصمیم گرفت گزینه های خرید را با قیمت اعتصاب 48 دلار خریداری کند و برای هر سهم حق بیمه 2 دلار بپردازد. اگر بازار نزولی شود و سهام به 35 دلار کاهش یابد ، آلیس می تواند قرارداد خود را برای کاهش زیان اعمال کند و هر سهم را به جای 35 دلار 48 دلار بفروشد. اما اگر بازار صعودی شود ، او نیازی به انجام قرارداد ندارد و فقط حق بیمه پرداختی (2 دلار برای هر سهم) را از دست می دهد.

در چنین سناریویی ، آلیس حتی با 52 دلار (50 دلار + 2 دلار برای هر سهم) شکست می خورد ، در حالی که ضرر او به 400 دلار (200 دلار برای حق بیمه پرداخت می شود و 200 دلار بیشتر اگر هر سهم را 48 دلار بفروشد) محدود می شود.

تجارت سوداگرانه

همچنین از گزینه ها برای معاملات سفته بازی بسیار استفاده می شود. به عنوان مثال ، یک معامله گر که معتقد است قیمت دارایی در حال افزایش است می تواند گزینه تماس را خریداری کند. اگر قیمت دارایی بالاتر از قیمت اعتصاب حرکت کند ، معامله گر می تواند از این گزینه استفاده کرده و آن را با تخفیف خریداری کند. وقتی قیمت دارایی بالاتر یا کمتر از قیمت اعتصاب باشد به گونه ای که باعث سودآوری قرارداد شود ، گفته می شود که این گزینه در پول است. به همین ترتیب ، گفته می شود که قرارداد در صورت شکستن در پول ، یا در صورت ضرر ، خارج از پول است.

استراتژی های اساسی

هنگام گزینه های معاملاتی ، معامله گران می توانند طیف گسترده ای از استراتژی ها را که بر اساس چهار موقعیت اساسی است ، به کار گیرند. به عنوان یک خریدار ، می توان گزینه تماس (حق خرید) یا گزینه اختیار (حق فروش) را خریداری کرد. به عنوان یک نویسنده ، می توان قراردادهای تماس یا فروش را فروخت. همانطور که گفته شد ، در صورتی که دارنده قرارداد تصمیم به استفاده از آن بگیرد ، نویسندگان موظف به خرید یا فروش دارایی هستند.

استراتژی های معاملات گزینه های مختلف بر اساس ترکیب های مختلف ممکن است از قراردادهای تماس و قرارداد. قرار دادن محافظ ، تماس تحت پوشش ، گره خوردن و خفه کردن برخی از نمونه های اساسی چنین استراتژی هایی است.

• قرارداد محافظ: شامل خرید قرارداد اختیار خرید دارایی است که قبلاً در اختیار آن است. این استراتژی مصون سازی است که توسط آلیس در مثال قبلی استفاده شده است. همچنین به عنوان بیمه نمونه کارها شناخته می شود زیرا از سرمایه گذار در برابر روند نزولی بالقوه محافظت می کند ، در حالی که در صورت افزایش قیمت دارایی ، قرار گرفتن در معرض آنها را نیز حفظ می کند.

• تماس تحت پوشش: شامل فروش گزینه تماس دارایی است که قبلاً متعلق به آن است. این استراتژی توسط سرمایه گذاران برای تولید درآمد اضافی (حق بیمه گزینه ها) از منابع خود استفاده می شود. در صورت عدم اجرای قرارداد ، آنها ضمن حفظ دارایی های خود حق بیمه دریافت می کنند. اما اگر قرارداد به دلیل افزایش قیمت بازار اعمال شود ، آنها موظف به فروش موقعیت های خود هستند.

• Straddle: شامل خرید یک تماس و یک دارایی مشابه با قیمت اعتصاب یکسان و تاریخ انقضا است. این به معامله گر اجازه می دهد تا زمانی که دارایی به اندازه کافی در هر دو جهت حرکت کند ، سود کسب کند. به بیان ساده ، معامله گر بر روی نوسانات بازار شرط می بندد .

• Strangle: شامل خرید یک مکالمه و یک قیمت غیر ضروری (به عنوان مثال ، قیمت بالاتر از قیمت بازار برای گزینه های مکالمه و زیر برای گزینه های قرار دادن). اساساً خفگی مانند یک بند است ، اما با هزینه های کمتری برای ایجاد موقعیت. با این حال ، یک خفگی برای سودآوری به سطح بالاتری از نوسانات نیاز دارد.

مزایای

• مناسب برای پوشش در برابر خطرات بازار.

• انعطاف پذیری بیشتر در معاملات سفته بازی.

• چندین ترکیب و استراتژی معاملات را با الگوی منحصر به فرد ریسک / پاداش مجاز کنید.

• بالقوه سود از همه روندهای گاو نر ، خرس و بازارهای جانبی.

• ممکن است هنگام ورود به موقعیت ها برای کاهش هزینه ها استفاده شود.

• اجازه دهید چندین معامله همزمان انجام شود.

معایب

• درک مکانیسم های کار و محاسبه حق بیمه همیشه آسان نیست.

• شامل خطرات بالا ، به ویژه برای نویسندگان قرارداد (فروشندگان)

• استراتژی های تجاری پیچیده تر در مقایسه با گزینه های معمول.

• بازارهای گزینه ها اغلب با سطح کم نقدینگی روبرو هستند و باعث می شود جذابیت آنها برای اکثر معامله گران کمتر باشد.

• ارزش حق بیمه قراردادهای اختیارات بسیار ناپایدار است و با نزدیک شدن به تاریخ انقضا تمایل به کاهش دارد.

گزینه ها در مقابل آینده

اختیارات و قراردادهای آتی هر دو ابزار مشتق هستند و به همین ترتیب ، موارد استفاده متداول را نشان می دهند. اما علی رغم شباهت های آنها ، تفاوت عمده ای در سازوکار تسویه حساب بین این دو وجود دارد.

برخلاف گزینه ها ، قراردادهای آتی همیشه با رسیدن تاریخ انقضا اجرا می شوند ، به این معنی که دارندگان قرارداد از نظر قانونی موظف به مبادله دارایی اساسی (یا ارزش مربوطه به صورت نقدی) هستند. از طرف دیگر اختیارات فقط با صلاحدید تاجر دارنده قرارداد اعمال می شود. اگر دارنده قرارداد (خریدار) از این اختیار استفاده کند ، نویسنده قرارداد (فروشنده) موظف به تجارت دارایی اساسی است.

افکار پایانی

همانطور که از نامش پیداست ، گزینه ها به سرمایه گذار این امکان را می دهند که فارغ از قیمت بازار ، یک دارایی را در آینده خریداری یا بفروشد. این نوع قراردادها بسیار متنوع هستند و می توانند در سناریوهای مختلف - نه تنها برای تجارت سوداگرانه بلکه برای انجام استراتژی های مصون سازی - نیز مورد استفاده قرار گیرند.

با این حال ، شایان ذکر است که گزینه های معاملاتی ، و همچنین سایر مشتقات ، خطرات زیادی را شامل می شود. بنابراین قبل از استفاده از این نوع قرارداد ، بازرگانان باید درک خوبی از نحوه کار آن داشته باشند. همچنین مهم است که درک خوبی از ترکیبات مختلف تماس و تماس و خطرات احتمالی موجود در هر استراتژی داشته باشید. همچنین ، معامله گران همچنین باید از استراتژی های مدیریت ریسک همراه با تجزیه و تحلیل های فنی و بنیادی استفاده کنند تا تلفات احتمالی را محدود کنند.